زینب

بیقرار بودم انگار نبودنت مرا بی پناه کرده بود بی قراری که حتی اشک هم ارامش نمیکرد 

غروب پنجشنبه بود وچقدر دلم بودنت را میخواست انگار به دلم انداختندحلوایی درست کردم با تعدادی تسبیح روانه حرم امامزاده شدم وسفره ای کوچک برای نبودنت پهن کردم بجز رحمتش  ناقابل بود وکاری اندک ببخش مرا ای برزگ مرد فروتن که هربار گفتی من کسی نیستم من یک طلبه ام…..